سینوسها حفره های مملو از هوا هستند که در استخوان گونه، پیشانی و کف جمجمه جا گرفتهاند.
مادهای بهنام موکوس یا ترشحات مخاطی نیز به میزان مشخصی درون سینوسها قرار دارد. زمانی که مجراهای سینوسها بسته شوند یا موکوس بیش از حد تولید شود، شرایط ابتلا به سینوزیت فراهم میشود.
در این وضعیت ویروسها، باکتریها یا قارچها میتوانند سینوسها را هدف قرار دهند و باعث عفونت و التهاب آنها شوند. به حالت عفونت و التهاب سینوسها، سینوزیت گفته میشود.
سینوزیت دو نوع دارد: حاد و مزمن.
سینوزیت حاد: در این نوع سینوزیت که معمولاً در اثر عوامل ویروسی یا باکتریایی رخ میدهد، علائم به مدت ۴ هفته یا کمتر دیده میشوند.
سینوزیت مزمن: زمانی که التهاب سینوسها بر اثر عفونت باکتریایی یا قارچی باشد و برای مدتی بیش از ۳ ماه ادامه پیدا کند، بیمار به سینوزیت مزمن دچار میشود.
سینوزیت حاد و مزمن علائمی شبیه به هم دارند با این تفاوت که شدت علائم در سینوزیت مزمن کمتر است. در افراد بالغ نشانههای سینوزیت بعد از عفونت های دستگاه تنفسی بروز میکنند که بعد از گذشت ۵ تا ۷ روز ممکن است این نشانهها وخیمتر شوند.
موارد زیر بعضی از علائم سینوزیت هستند:
درمان:
در درمان سینوزیتهای حاد چون در اکثر موارد عامل ویروسی دخیل هستند معمولاً از آنتیبیوتیک استفاده نمیشود ؛ اما در موارد زیر پزشکان با در نظر گرفتن شدت علائم و طول دوره بیماری آنتیبیوتیک تجویز میکنند:
زمانیکه در سینوزیت حاد، با گذشت زمان نشانههای بیماری وخیمتر شوند.
وقتی درد در ناحیه سر و صورت شدید باشد و ناحیه دور چشم دچار تورم شود و بیمار تب بالا داشته باشد.
وقتی که علائم بیماری دوباره عود کند.
آنتیبیوتیکها را باید بهطور منظم و کامل مصرف کنیم تا دوره درمان سینوزیت کامل شود. اگر نشانههای بیماری مجدداً بروز کرد، نباید از همان آنتیبیوتیکها خودسرانه استفاده کنیم و برای ادامه درمان سینوزیت باید از پزشک مشاوره بخواهیم.
مراقبتهای فردی مثل شستشوی مرتب بینی با سرم نمکی، استفاده از بخور و مصرف مایعات و بعضی از مکمل های گیاهی در درمان سینوزیت بسیار اهمیت دارد.
مادهای بهنام موکوس یا ترشحات مخاطی نیز به میزان مشخصی درون سینوسها قرار دارد. زمانی که مجراهای سینوسها بسته شوند یا موکوس بیش از حد تولید شود، شرایط ابتلا به سینوزیت فراهم میشود.
در این وضعیت ویروسها، باکتریها یا قارچها میتوانند سینوسها را هدف قرار دهند و باعث عفونت و التهاب آنها شوند. به حالت عفونت و التهاب سینوسها، سینوزیت گفته میشود.
سینوزیت دو نوع دارد: حاد و مزمن.
سینوزیت حاد: در این نوع سینوزیت که معمولاً در اثر عوامل ویروسی یا باکتریایی رخ میدهد، علائم به مدت ۴ هفته یا کمتر دیده میشوند.
سینوزیت مزمن: زمانی که التهاب سینوسها بر اثر عفونت باکتریایی یا قارچی باشد و برای مدتی بیش از ۳ ماه ادامه پیدا کند، بیمار به سینوزیت مزمن دچار میشود.
سینوزیت حاد و مزمن علائمی شبیه به هم دارند با این تفاوت که شدت علائم در سینوزیت مزمن کمتر است. در افراد بالغ نشانههای سینوزیت بعد از عفونت های دستگاه تنفسی بروز میکنند که بعد از گذشت ۵ تا ۷ روز ممکن است این نشانهها وخیمتر شوند.
موارد زیر بعضی از علائم سینوزیت هستند:
- کاهش یا از دست دادن بویایی
- سرفههایی که در طول شب شدیدتر میشوند
- خستگی و احساس کسالت
- تب
- سردرد و درد زیر چشم
- درد دندان
- آبریزش بینی و گلودرد
- احساس پُری در ناحیه پیشانی
درمان:
در درمان سینوزیتهای حاد چون در اکثر موارد عامل ویروسی دخیل هستند معمولاً از آنتیبیوتیک استفاده نمیشود ؛ اما در موارد زیر پزشکان با در نظر گرفتن شدت علائم و طول دوره بیماری آنتیبیوتیک تجویز میکنند:
زمانیکه در سینوزیت حاد، با گذشت زمان نشانههای بیماری وخیمتر شوند.
وقتی درد در ناحیه سر و صورت شدید باشد و ناحیه دور چشم دچار تورم شود و بیمار تب بالا داشته باشد.
وقتی که علائم بیماری دوباره عود کند.
آنتیبیوتیکها را باید بهطور منظم و کامل مصرف کنیم تا دوره درمان سینوزیت کامل شود. اگر نشانههای بیماری مجدداً بروز کرد، نباید از همان آنتیبیوتیکها خودسرانه استفاده کنیم و برای ادامه درمان سینوزیت باید از پزشک مشاوره بخواهیم.
مراقبتهای فردی مثل شستشوی مرتب بینی با سرم نمکی، استفاده از بخور و مصرف مایعات و بعضی از مکمل های گیاهی در درمان سینوزیت بسیار اهمیت دارد.
مقالات مرتبط
نظرات کاربران